एक पुणेरी अनुभव

मला तशी पुण्यात राहून चांगली दोन वर्षे होत आली.पण अजुनही अस्सल म्हणवेत असे खास पुणेरी अनुभव आलेले नाहीत. ह्याचा अर्थ पुणेकर माझ्याशी ’तिळगुळ’ घेतल्यासारखं बोलतात असा मुळीच होत नाही. आता, ह्यात चूक माझीही आहे- नाही असं नाही.मी तसा गावापासून लांबच रहातो. त्यामुळे ’नमुने’ भेट्ण्याची शक्यता तेवढीच कमी होते. पौड रोड, चांदणी चौक, औंध अशा मागासवर्गीय भागात हे नरपुंगव कधी भट्कत नाहीत

पण अलिकडेच एका व्याख्यानाला जायचा योग जुळून आला. विषयही अस्सल पुणेरी - "भांडारकर रस्त्यावरील वाहतूक खोळंब्यामागे परकीय शक्तीचा हात आहे काय?"
पुढे " प्रचंड गर्दीचा दुसरा आठवडा" असंही लिहिलेलं दिसलं.
"कमाल आहे हो! दोन आठवडे चालू आहे हे व्याख्यान...मानलं पाहिजे", मी बाजूच्या एका वॄद्ध गॄहस्थांना म्हटलं.
"अहो कसला दुसरा आठवडा?.. ’चावट कुठला’ नाटकाचा बोर्ड आहे तो. त्यावरच चिकटवलंय हे व्याख्यानाचं",तो गॄहस्थ म्हणाला.

"काय सांगता! भलतंच!"
- हे दोन शब्द उच्चारल्यावर मला जाणवलं, की मी चुकून एका अद्रूश्य टेप रेकॉर्डरचं PLAY बटण दाबलंय.

"मग! काय अर्थ आहे ह्याला सांग बरं तू मला. एवढा ज्वलंत विषय, आणि त्या पुढे हे असलं वेडंवाकडं शोभतं का!", तो मनुष्य आता उभा पेटला होता. "रक्ताचं पाणी आणि हाडाची काडं करून आम्ही स्वातंत्र्य मिळवलं, ते ह्यासाठी?..... काय?"
"स्वतःच्या जीवाची पर्वा न करता हजारो लोकांनी बलिदान दिलं ते, ते फ़ुकट!.... काय?"
" अरे आज तुमच्या एवढ्या पोरांना शिकता येतं, कुठेही बिनधास्त ( त्याने ’त’ पूर्ण उच्चारला) फिरता येतं, ते विसरलास का तू?"

"नाही, म्हणजे काय आहे आजोबा...." मी त्या मनुष्य रूपी टेप रेकॉर्डरचं 'PAUSE' बटण शोधता शोधता म्हणालो.

"आ जो बा?", तो मनुष्य एकेका शब्दावर जोर देत ओरडला.
आता स्वतंत्र्य लढ्यात भाग घेतलेल्या माणसाला २००८ साली ’काका’ म्हणता येतं, ह्यावर एखादा जीवाणुसुद्धा विश्वास ठेवील असं मला वाटत नाही.आणि देव आनंदची गोष्टच वेगळी आहे.

"तू मला आजोबा म्हणतोस?"
"मग तुम्ही काय स्व्तःला शाहीद अफ्रीदी समजता काय?", मी हा डायलॉग मारायचा मोह टाळला. मला ’१९४०-५०-६०’ मधील क्रिकेट, ह्या विषयावर चर्चा नको होती.

"रोज पंचवीस दंड आणि वीस उठाबशा काढतो. न चुकता, काय?", आजोबारूपी काका म्हणाले.

"ह्यं ह्यं ह्यं..... ", मी ठेवणीतलं हसू बाहेर काढलं.

"हसतोस काय तरसासारखा? रोज व्यायाम करीत जा. अरे शरीर म्हणजे कसं, तजेलदार हवं. ’मारुती भुते’ हे नाव ऐकलंच असशील....."
’मारुती भुते’ ... नाही. database पूर्ण शोधूनही मला अशा नावाचा एकही रेकोर्ड सापडला नाही. पण नाही म्हटलं, तर मारूती भुतेपुराण चालू झालं असतं.

"वा! मारुती भुते महिती नाही,असं कसं होईल? आमच्या घराच्या खालीच त्यांचं साडीचं दुकान आहे! अप्रतीम माल मिळतो तिथं...." मी हल्ला चढवला.
"साडी????", काकारूपी आजोबांच्या तोंडातून फ़ेस यायचा बाकी होता. वरणावर पिळलेल्या लिंबासारखा त्यांचा चेहरा झाला.

पण ते पुढे काही बोलणार एवढ्यात मी गडप झालो.

Wish

"I want to marry a blind girl..."
कॄपया कारण विचारु नये, ते सांगितले जाणार नाही ह्याची नोंद घ्यावी.

माझा पहिला मराठी ब्लॉग

आज तरी एवढंच पुरे!....
थकायला होतय ऱाव

good(!) morning!

You have come to 5*, may be because some the residents there are your friends, may be because the supply of H2O has ran out of pipes.
Anyways you are in. And after a much guaranteed entertaining night session of Yahooing, you sleep peacefully in one of the horizontal looking bedlike object.

The morning signifies its presence when people start moving around you like vivacious zombies.
After waking up early you find- the alarm has ditched you, you are already late.
Toothpaste in the house (the only thing that makes some people grin) has finished its avatar on earth and it has given up the ghost.
Your irritation quotient increases.

Now the geyser has its sweet revenge – the chap simply doesn’t "feel" like heating up the water.
Don’t ask for reasons please, every geyser has its own day and night.

Your irritation quotient again increases, now like a non linier curve with positive slope…

Meanwhile a gentleman in formal dress takes your leave and goes out of the house – when a fully clad object is still horizontal and snoring.
You can hear a semi- human shape is leaning on bed, in a semi NAMAAZ pose. Like practicing a satanic cult
Umm… at last the water is warm; you enter the bathroom like a shivering tropical animal on a cold day.
Damn – the soap is playing hide n seek. Everything is just AGAINST you.
As you can hear some sounds "8?"... "11…"
You hasten up the pace. On any other day water playfully embraces your body and you can enjoy the warm sensation with pleasure.
Not today- today you are part of fire brigade squad. Within seconds the "Snan" is over and you are out.
You have planned out the tasks ahead-
Wearing clothes- 10seconds
Combing the random hair or two – 4 seconds including the time deciding which part of hair to comb
Collecting stuff and shoes – 30 seconds excluding tying shoe laces
COOL!!!
Apparently not so cool-
The penultimate nail on your not so furnished coffin – You realize that everyone else in 5* is just hovering around- with no hurry.

The old Hindu saying comes into your lukewarm brain ..."Time is infinite and Atman is immortal".

The other entities in 5* are just following there forefathers’ advise at 7.53 AM in morning, clad in semi garments.
No one is in hurry, things going on with a pace which is hardly any pace.
You begin to wonder, pinning you not so lukewarm brain with questions like-
"How on earth they are going to make it?"
"The gentleman in that corner who takes eternal time in brushing teeth, can he comb his hair in timely fashion and get out?"
"Can the semi human form get ready in this impossible looking nuance of time?"
Petty you…..
The irritation curve is rising exponentially now, probably out of the graph paper.
At last the golden word are uttered- "Abey kutte, late ho raha hai".
Finally a hoard of gentlemen and a not-so-gentleman looking object moves out of the house.
A piece of bed sheets and quilt is quilt sleeping in a corner with fan roaring at top- you feel the cold by merely watching the fellow sleep.
The watch is showing almost 8, and you have left the house with very little hope of catching the last bus.
Well, it may be an abnormal morning in your house…. In 5* that’s the benchmark way of doing things….

-Kau

GLOSSARY:
5*: our house